جاذبه های گردشگری هند

برای خارجی ها، هند کشور رمز و راز ها است، با یک فرهنگ عجیب و غریب و سنت خرد باستانی که ما هرگز در خانه با آن روبرو نمی شویم. تنها اطلاع داشتن از سواحل آن، مانند گوا و کرالا، که در آن از سخت ترین تصمیمی که با آن روبرو خواهید شد این است که کدام طرف بدن خود برای برنزه کردن باید رو به خورشید قرار دهید، قطعا این مکان با شکوه نیاز به هیچ قضاوتی ندارد. هنگامی که شما به پشت سر خود در سالن آفتاب و چتر ها نگاه می کنید، هیمالیای سر به فلک کشیده، بیابان سوزان، آبشارهای جاری و دریاچه های وسیع را خواهید دید. لازم نیست به وجود رود با شکوه گنگ، معماری نفیس و با ارزشی که برای هزاران سال هنوز پایدار هستند، و غارها متروکه اشاره کنیم.

هند بسیار متنوع و در عین حال تطبیق پذیر، غیر قابل پیش بینی و حتی در بعضی اوقات دیوانه است.  هند سرزمین بسیاری از تناقضات است. افرادی که از گرسنگی در حال مرگ هستند و تنها تلاش می کنند تا نان و کره ای برای خوردن پیدا کنند و در عین حال افرادی که تمام تجملات زندگی را در اختیار دارند. فرهنگ هایی در هند وجود دارند که رو به جلو قدم می گذارند و در حال تغییراتی هستند و در عین حال فرهنگ هایی وجود دارند که به شدت به ریشه های خود متصل بوده و غیر قابل تغییر هستند. در اینجا مکان هایی ناهموار و بی ثمر وجود دارد، و مکان های که با گیاهان سبز و شاداب و جنگل های شگفت انگیز و پر برکت پوشیده شده اند. هر یک از این تضادها در هند، در جایگاه خود زیبا هستند. در کشور هند شما لازم نیست به دنبال زیبایی بگردید چرا که در حین قدم زدن، کاوش و گشت و گذار، مدام با آن برخورد خواهید کرد.

در هند، شما یاد خواهید گرفت که همه چیز را با سرعت خودش بردارید. برای رسیدن به زود ترین قطار شما معمولا باید یک روز قبل از برنامه ی خود اقدام کنید. شما یاد خواهید گرفت که هندی ها را با همه ی چیزهایی که هستند، بپذیرید. شما متوجه خواهید شد که وقتی یک حادثه ی بد اتفاق می افتد، به این دلیل نیست که زندگی می خواهد شما را پایین بیاورد، بلکه می خواهد شما را مورد آزمایش قرار دهد تا ببیند شما چقدر توانمند هستید و همچنین به شما یاد دهد تا از چیزهای کوچکی که در زندگی دارید برای شاد و خوشحال بودن خود استفاده کنید.

ما در تورلند به شما قول می دهیم که اگر یک بار به هند سفر کنید، آنقدر به شما خوش خواهد گذشت که خیلی زود تصمیم می گیرید تا دوباره به هند برگردید.

تاج محل، آگرا، هند.

.Taj Mahal, Agra, India

تاج‌محل، آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر “آگرا” و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده ‌است. تاج محل، بنایی مجلل و سمبل عشقی ابدی است که سه قرن و نیم از عمر آن می‌گذرد. خلوص و پایبندی به عشقی رومانتیک، از زمان های بسیار دور همچون “لیلی و مجنون”، “رومئو و ژولیت” و یا “بخت‌النصر” که باغ‌های معلق بابل، یکی از عجایب هفتگانه را به نشان وفاداری برای همسرش ساخت، وجود داشته است. تاج محل نیز یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیاست که نماد وفا و عشق ابدی است. تاج محل آرامگاه “ارجمند بانو بیگم” ملقب به ممتاز محل همسر محبوب “شاه‌جهان” پنجمین پادشاه گورکانی یا مغولی هند بود. این بنا به دستور شاه‌ جهان برای نشان دادن عمق علاقه و عشق خود به ممتاز محل ساخته شده است. داستان بنای این مجموعه عمارات مجلل که در وسط آن گنبد تاج محل چون نگینی می‌ درخشد، بر ارزش تاریخی این شاهکار هنری افزوده است.

تاج محل، در واقع، باشکوه‌ترین هدیه ی یک شاه به همسر از دست رفته ‌اش است و پایه ‌های آن بر عشق وافر شاه ‌جهان گورکانی به ممتاز محل ایرانی تبار استوار است. شاید اگر در سال ١٦٠٧ میلادی “شاهزاده خرم” که بعدا با نام “شاه جهان” شناخته شد، “ارجمند بانو بیگم” را، که بعدا به “ممتازمحل” ملقب شد، نمی‌دید، امروز از تاج محل خبری نبود. در ساخت عمارت تاج محل، ۲۰ هزار هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا به‌خصوص ایران، شبه قاره هند، آسیای میانه و آناتولی حضور داشته ‌اند. آغاز ساخت تاج‌ محل سال ۱۶۳۲میلادی  و پایان آن، سال ۱۶۴۷میلادی بوده است. در این مجموعه، حرکت شخص از دنیوی‌ترین نماد (بازار) آغاز و به اخروی ترین نماد مجموعه (مزار) منتهی می‌شود. در این بین، میدان جلوخان فضایی رابط و برزخ گونه بین بازار و مزار (دنیا و آخرت) است. حضور مزار در باغ را نیز می‌توان استعاره‌ای از حضور انسان در بهشت دانست. توجه به اصول تقارن، مرکزیت و ریتم نیز از دیگر ویژگی های این مجموعه است که آن را این چنین ارزشمند ساخته است. احمد لاهوری و برادرش استاد حمید لاهوری (سده یازدهم هجری) سر معماران ایرانی سازنده ی تاج محل در هندوستان بوده‌اند. در برخی متون نیز از عیسی خان شیرازی و امانت خان شیرازی طغرانویس، که هر دو ایرانی بوده ‌اند نام برده شده ‌است، که گویا خوشنویسی کتیبه ‌های در و دیوارهای تاج‌ محل به امانت خان واگذار شده ‌بوده‌ است.

بزرگترین مزارع چای هند، در مونار.

.The largest tea plantation of India, in Munnar

حذف کردن مونار از لیست مکان های زیبای هند یک اشتباه بزرگ است. بازدید از این تپه که در کرالا قرار دارد، برای عاشقان طبیعت بسیار لذتبخش است. در اینجا شما با گستره ی وسیعی از مزارع چای و هل و پوشش جنگلی غنی و مقدار زیادی از فرصت های کوه پیمایی مورد استقبال قرار خواهید گرفت. در ارتفاعی حدود ۶۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا ، مونار یک دره ی زرق و برق دار و با شکوه است که محیط اطراف آن بسیار بکر و دست نخورده باقی مانده. استراحتگاه هایی در اینجا وجود دارند که قدمتشان به دوران استعمار باز می گردد و به جذابیت این محل می افزایند.

در فصل برداشت چای تحت تأثیر فضای تلاش چای‌کاران در مزارع قرار خواهید گرفت، با نحوه چیدن برگ‌های چای و عمل‌آوری آن آشنا خواهید شد، و می‌توانید برگ‌های تازه چای را لمس کنید یا از بهترین چای‌های هندوستان که در این منطقه کشت می‌شوند سوغات بخرید. بازدید از تپه‌های اطراف این ناحیه نیز هیجان‌انگیز است.

دره نوبرا که در حدود ۱۵۰ کیلومتری شمال پایتخت لاداخ قرار دارد.

.Nubra Valley is about 150 km to the north of the capital of Ladakh

در فاصله ی حدود ۱۵۰ کیلومتری از شهر له دره ی نوبرا قرار گرفته است. این دره به عنوان “دره ی گل” نیز شهرت دارد ، زیرا در طول ماه های تابستان، دره با برخی از گل های واقعا زیبا پوشیده شده است و این گل های زیبا تا حد زیادی ناهمواری دره را پوشش می دهند. در سایر نواحی لاداخ نیز می توان چنین مناظری را دید. مسیر حرکت در دره یکی از راه نوردی های آسان در لاداخ است، اما زیبایی آن دست کمی از بقیه ندارد. در طول تابستان، شما می توانید چوپانان محلی و گله های گوسفند را در این مکان ببینید.

مجسمه بودا در لاداخ

The Buddha statue in Ladakh

ایستگاه تپه ای ماتران، مهاراشترا

Near Matheran, Maharashtra

شهرهای کوهستانی یا اصطلاحاً “ایستگاه های تپه ای” هند، بهشت کوهنوردان و دوستداران پیاده روی است. ماتران یکی از محبوب ترین و مشهورترین ایستگاه های تپه ای هند در یکی از ایالات کشور، به نام مَهاراشترا است. مرکز این ایالت شهر بمبئی، یکی از مهمترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای هند است. این ایالت سومین ایالت بزرگ هند است. شهر نظامی و دانشجویی پونا نیز در این ایالت می‌باشد. در این ایالت تعداد زیادی از دانشجویان ایرانی و ایرانیان مقیم در هند زندگی می‌کنند. همچنین اغلب پارسیان هند در این ایالت مستقر هستند.

هند مملو از رنگ های گوناگون است.

.The rich colours of India

شهری از بنارس.

.The city of Varanasi

نماز و نیایش در کنار رود گنگ.

.A prayer on the banks of the Ganges

هتلی در دریاچه پیچولا.

.A hotel by the Pichola lake

دریاچه ی پیچولا، یکی از نکات برجسته مربوط به شهر زیبای اودیپور راجستان است. این دریاچه مشرف به کاخ دریاچه است و یک محیط فوق العاده دارد که حتما می بایست از آن دیدن کنید. دریاچه ی پیچولا، مانند دریاچه های دیگر در اودیپور، بر روی سدها ساخته شده اند تا آب آشامیدنی مردم محلی و آب مورد نیاز برای آبیاری مردم این شهر تامین گردد. این دریاچه به عنوان نقطه ای ایده آل برای قایق سواری رومانتیک نیز بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

در طول فصل مهاجرت، شما می توانید برخی گونه های پرندگان مهاجر را در دریاچه ی پیچولا ببینید که مناظر اطراف را جذاب تر و زیباتر می سازند. کاخ دریاچه یکی از جاذبه های هند در دریاچه پیچولا در شهرستان اودایپور است که ابتدا به عنوان یک کاخ تابستانی سلطنتی در قرن ۱۸ بنا شد و امروزه به یک هتل لوکس ۵ ستاره ، تحت عنوان “هتل، استراحت گاه، و قصرهای تاج” تبدیل شده است. هتل کاخ دریاچه در حمل و نقل مهمانان از اسکله به هتل نقش یک قایق را انجام می دهد. این کاخ در سال ۱۹۸۳ زمانی مشهور شد که در فیلم اختاپوس جیمز باند به عنوان خانه شخصیت اول استفاده شد.

نمایی از ایزوال، پایتخت ایالت میزورام.

.A view of Aizawl, the capital of the Mizoram state

میزورام ایالتی است در شمال شرقی هند که یکی از هفت ایالت خواهر هندوستان می‌باشد. مرکز این ایالت شهر ایزوال است. ایالت میزورام با ایالت‌های تریپورا، آسام، مانیپور همسایه بوده و با کشورهای بنگلادش و میانمار مرز مشترک دارد.

قطار در هند

Trains in India

یکی از سواحل در جزایر آندامان.

.One of the beaches on the Andaman Islands

دریاچه سورج تال

Suraj Tal lake

دریاچه سورج تال، که به عنوان دریاچه ی “خدای خورشید” نیز معروف است در نزدیکی بارالاچا لا پاس BaralachaLa pass قرار دارد و سومین دریاچه ی بلند هند و بیست و یکمین دریاچه ی بلند جهان است. قله ی کوه های قشنگ، مناظر یخچال های طبیعی، شرایط سخت منطقه قطبی و سکوت این دریاچه به شما خوش آمد می گوید چرا که اگر بخواهید به دریاچه برسید، احتمالا به سختی می توانید شخص دیگری را در آن حوالی ببینید.

آبشار آثیراپیلی

Athirappilly waterfalls

آثیراپالی در حدود ۷۰ کیلومتری شهر کوچین در کرالا قرار دارد و مانند سایر مناطق کرالا، یک محل پر زرق و برق است. این جا یک منطقه ی ساحلی فوق العاده در کرالا است. آثیراپالی به خاطر حیات وحش و دارا بودن برخی از گونه های نادر گیاهان و جانوران غنی خود شناخته شده است. این منطقه به خاطر وجود آبشارهای آثیراپالی نیز معروف است. شما می توانید در یک مسیر پیاده روی تا آبشار بروید و از زیبایی آن شگفت زده شوید. ارتفاع کلی ریزشگاه آبشار آثیراپیلی ۲۵ متر می باشد.

بیابان تار
The Thar Desert

بیابان تار، بیابانی بزرگ در منطقه ی خشک شمال غربی شبه قاره ی هند است. بیابان تار هجدهمین بیابان بزرگ جهان در حد فاصل مناطق گرمسیر و معتدله است. این بیابان که به‌عنوان بیابان بزرگ هند نیز مشهور است، مساحتی حدود ۲۰۰ هزار کیلومتر مربع دارد. بخش اعظم بیابان تار از تپه‌های شنی پوشیده شده و مابقی آن را هم ریگزارهای مسطح تشکیل داده‌اند. بادهای غالب موسمی که در تابستان باران را برای کشور هند به ارمغان می‌آورند، از کنار این بیابان گذر کرده و به سمت شرق می‌روند. نام این بیابان تار یا تهار است که در زبان محلی به‌معنای “منطقه تپه‌های شنی” است. زمین‌شناسان بر این باورند که بیشتر از ۱/۸میلیون سال از زمان انباشت شن‌های سطحی حاصل از فرسایش بادی در این منطقه می‌گذرد. در هر صورت روایت‌های ضد‌ و نقیضی وجود دارد که قدمت این بیابان را بین ۴ تا ۱۰ هزار سال تخمین زده‌اند. تنوع زیستی این زیستگاه به حدی غنی است که به‌عنوان مثال تنها ۲۳ گونه مارمولک و ۲۵ گونه مار در آن شناسایی شده‌ است. پوشش گیاهی غالب عبارت است از: آکاسیا، فرفیون، علف‌ها و بوته‌های کوتاه‌قامت. برخی گونه‌های شاخص جانوری نیز عبارتند از: بز کوهی هندی، شتر یک کوهانه، هوبره‌ بزرگ هندی، سوسمار دم خاردار هندی، شغال‌ و کوکر.

پل باور نکردنی از ریشه درختان زنده در هند

The incredible tree-root bridge

در یکی از مرطوب ترین مکان های روی زمین، روستای Mawsynram در مگالایا هند، یکی از زیبا ترین و جالب ترین پل های جهان وجود دارد. این پل که توسط مردم محلی با ریشه درختان زنده ساخته شده با گذشت زمان نه تنها فرسوده نمی شود بلکه رشد کرده و مستحکم تر می شود. این پل جالب از بیشتر پل های ساخته شده به دست بشر قوی تر است و در مقابل باران های بی امان هند کاملا استوار و محکم باقی مانده است.

هولی، فستیوال رنگ ها
Holi, the festival of colours

جشن هولی یا “جشن رنگ‌ها” نام مراسمی است که هرساله، در ماه مارس میلادی و هنگام شروع فصل بهار در کشور هندوستان برگزار می‌شود. جشن هولی یا رنگ پاشی و آب بازی در تمام هندوستان تعطیل رسمی است. مردم در این زمان پایان زمستان و آغاز بهار طبیعت را جشن می‌گیرند. در این جشن بر اساس یک سنت قدیمی، اهالی هر منطقه با پاشیدن آب و رنگدانه‌های مخصوص به سوی یکدیگر و نیز اجرای موسیقی و رقص، به سرور و پای‌کوبی می‌پردازند. در این آیین شاد، همه ی افراد شهر، اعم از زن و مرد و پیر و جوان شرکت می‌کنند و باور دارند که با فرارسیدن بهار، بار دیگر روشنایی بر تاریکی و خوبی بر بدی پیروز شده‌ است. “جشن هولی” از اعیاد مهم مردم هند و نقطه ی مقابل “جشن دیوالی” است که در آغاز فصل سرما برگزار می‌گردد.
از صبح هولی مردم به رقص و شادی و آوازخوانی مشغول هستند و هرچه به سمت ظهر پیش می رود، مردم به سمت رودخانه ها و برکه ها و اماکن تفریحی رفته و دور هم جمع می شوند. عصر آن روز غذاها و شیرینی های مخصوص را که از قبل آماده کرده اند، می خورند و هرچه به شب نزدیک می شود، سکوت همه جا را فرا می گیرد. جشن هولی در شهرهای “ماتورا” و “ورینداوان ناندگایون” و “برستار” به صورت مذهبی تری برگزار می شود، چرا که این شهرها منزلگاه کریشنا بوده اند.
رنگ، سر و صدا٬ رقص٬ آواز و پذیرایی هولی یک معنا را می رسانند: همراهی، اتحاد، برابری و شادی! در باور هندوها هیچ جشن دیگری را نمی توان یافت که درس دینی و مذهبی را همراه هماهنگی اجتماعی چنین ساده بیاموزد.

حنا بندان در عروسی سنتی.

.Traditional wedding mehndi painting

مِهندی نوعی نقاشی با حنا بر روی بدن است و معمولاً نقش‌ها به صورت گل و طرح های منظم هستند. این هنر بیشتر در هند مرسوم است.

دیوالی، فستیوال نور هند.

.Diwali, the Indian festival of light

دیوالی یک جشنواره پنج روزه هندوها است که در سراسر هند اجرا می‌شود و تاریخ اجری آن به زمانهای پیش از تاریخ بر می‌گردد. این جشنواره ی پنج روزه بر اساس گاه شمار هندی، در روز پانزدهم کارتیکا آغاز می‌شود. از آنجایی که محاسبه ماه های هندی، قمری است؛ تاریخ دیوالی در تقویم های دیگر متغیر است.
طی روزهای قبل از جشن، تمام خانه‌ها پاکیزه و مرتب شده و پنجره‌ها برای خوشامدگویی به لاکشمی (Lakshmi)، الهه توانگری و کامیابی گشوده می‌شوند.
نام دیوالی، تحریف شده واژه دیپاوالی است. “دیپا” به معنی “نور” و “آوالی” به معنای “ردیف و صف” است و در کل به معنای “صفی از نور” می باشد. در واقع نمایش نور در این جشنواره یکی از جذابترین بخش‌های آن است. تمام خانه‌ها، از فقیرانه‌ترین کلبه‌ها تا اشرافی‌ترین کاخها، با نور نارنجی رنگ فانوس هایی به نام دیا (Diya) برای تبریک و سلام به لاکشمی روشن می‌شوند.
فانوس یا دیپ (Deep)، نشانه ی دانش است و افروختن چراغ دانش در بین مردم به معنای درک فلسفه هر روز خاص از این جشنواره و به عمل درآوردن این فلسفه، در زندگی روزمره‌است.
طرح های رنگولی (Rangoli) نقوشی سنتی و بسیار زیبا هستند که در روزهای عید و مناسبت ها، از دیرباز برای تزیین کف اتاق، حیاط و درگاه خانه‌ها، برای خوشامد گویی به خدایان ترسیم می‌شده‌است. این نقاشی ها با پودرهای رنگی و توسط زنان کشیده می شوند. گل آرایی و آتش بازی، این فستیوال را که پیام آور شادی، نشاط و خوشبختی در سال جدید است، از شکوه و زیبایی خاصی برخوردار می‌کند.
جشنواره دیوالی در ابعاد وسیع و تقریباً در تمام مناطق هند برگزار می‌شود و در واقع، پیش درآمد سال نو است. دیوالی حتی در کشورهایی چون تایلند، ترینیداد، سیام و مالایا نیز، با تفاوت هایی اجرا می‌شود.

آیین پنج روز جشن دیوالی:

در روز اول دیوالی، زنان خانه دار به خاطر فرا رسیدن بهار به تمیز کردن خانه می پردازند و برای خود طلا و ظروف آشپزخانه می خرند.

در روز دوم دیوالی، مردم خانه های خود را با فانوس هایی به نام دیا تزئین می کنند و با الگوهای طراحی خاصی به نام rangoli و با استفاده از پودر های رنگی یا شن و ماسه کف خانه و حیاط را تزئین می کنند.

روز سوم دیوالی، روز اصلی این جشنواره است و خانواده ها برای لاکشمی دور هم جمع می شوند، به الهه لاکشمی نماز می خوانند. مراسم واقعی دیوالی در روز سوم اجرا می‌شود. در این شب ماه به کلی غروب می‌کند و تاریکی کامل آسمان را فرا می‌گیرد. در این تاریکی، دیوالی امکان تجلی واقعی خود را به دست می‌آورد. در این روز مردم از لاکشمی، الهه ثروت، برای نعمات متعدد او سپاسگزاری می‌کنند و مراسم دعای شکرگزاری که پوجا (Puja) نام دارد، هم در سپیده دم و هم هنگام غروب آفتاب برگزار می شود. اعتقاد بر این است که الهه ثروت از خانه‌هایی که پاکیزه نبوده و به خوبی روشن نشده‌اند، دیدن نمی‌کند. بنابر این همه برای تمیز نگه داشتن خانه خود بسیار کوشش می‌کنند، درها و پنجره‌ها را باز می گذارند و تمام چراغ ها را روشن می‌کنند.
پس از مراسم دعا و عبادت که با سرود و اهدای هدایای مختلف به حضور خدایان همراه است و به جا آوردن عبادت در خانه، مردم به دیدار همدیگر رفته و به رد و بدل کردن شیرینی و هدیه می‌پردازند. هنگام غروب، خانه‌ها و خیابانها با چراغها، فانوسها و شمع های بی شمار تزیین می‌شود. و مردم در خارج از خانه‌ها گرد آمده و منتظر ورود الهه به داخل خانه و برکت بخشیدن به آن هستند. در این مدت آنها به آتش بازی و تماشای فانوس ها می‌پردازند.

روز چهارم دیوالی، روز اول سال جدید است که دوستان و بستگان با هدیه هایی به دیدار هم می روند و بهترین آرزوها را برای هم، در فصل تازه آرزو می کنند.

در آخرین روز دیوالی، برادران، به دیدن خواهران متأهل خود می روند و آنها نیز با عشق و یک وعده غذایی مفصل، از آن ها استقبال و پذیرایی می کنند.

اینها تنها بخشی از فستیوال ها و جاهای دیدنی در هند هست. امیدوارم این مقاله رو پسندیده باشید.

نظرتون راجع به سفر به هند چیه؟ شما هم دوست دارید سفر به این کشور پر رمز و راز و متنوع رو تجربه کنید؟

پس همراه ما باشید.