عجایب هفتگانه ناشناخته جهان

همه ما بی شک، در مورد جاذبه های معروف دنیا مانند کولوسئوم، دیوار بزرگ چین و یا تاج محل اطلاعاتی داریم و آن ها را می شناسیم. اما ساختمان ها و بناهای باستانی و بزرگ دیگری نیز وجود دارند که حتی مشتاق ترین مسافران نیز هرگز اسم آن ها را نشنیده اند و درباره ی آن ها چیزی نمی دانند. با مقاله ای تحت عنوان عجایب هفتگانه ی نا شناخته جهان امروز همراه ما باشید.

تورلند به کمک شما می آید و نتایج نظرسنجی مجله اورجینال کورا را با شما به اشتراک می گذارد. در وب‌گاه پرسش و پاسخ کورا از خوانندگان سایت خواسته شده است تا نام نشانه ها و لند مارک های معماری جهان که کمتر شناخته شده هستند را برای معرفی به دیگران، ذکر کنند.

مسجد بزرگ جنه، مالی

Great Mosque of Djenné, Mali

جنه بخاطر معماری خشتی ساختمان‌های آن شهرت فراوانی دارد و بویژه مسجد بزرگ جنه که در ۱۹۰۷ ساخته شده، شناخته‌شده‌ترین نمونه این معماری در آن منطقه است.

مسجد بزرگ جنه بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارد و بزرگترین ساختمان خشتی در جهان به شمار می رود. در سال ۱۹۸۸، آن را در فهرست میراث جهانی یونسکو، به عنوان بخشی از شهر قدیمی جنه، قرار دادند. در حال حاضر، مسجد برای گردشگران بسته شده است. که احتمال می رود این اقدامات در سال ۱۹۹۶ و پس از گرفتن یک عکس در اینجا برای مجله ووگ، اتخاذ گردیده است.

مسجد بزرگ مالی ترکیبی از خشت های خام آفریقایی و معماری اسلامی است.

مسجد بزرگ جنه در کشور آفریقایی مالی، بزرگترین مسجدی است که با خشت خام ساخته شده است. بسیاری از معماران آن را بزرگترین دستاورد معماری آفریقای غربی که با تأثیر از معماری اسلامی ساخته شده است، می دانند.
مسجد بزرگ جنه، در شهر جنه، کشور مالی و دشت سیلابی رودخانه بانی قرار گرفته است. این مسجد در قرن سیزدهم ساخته شده است، اما ساختار کنونی آن به سال ۱۹۰۷ میلادی باز می گردد. این مسجد با هیچ کدام از مساجد کشورهای آفریقای غربی قابل مقایسه نیست. برخی از معماران برجسته اسلامی اعتقاد دارند که مناره های مخروطی مساجد مالی از این مسجد الهام گرفته شده است.
پیش از این که شهر جنه یکی از شهر های بزرگ امپراطوری مالی باشد، مسجد جنه در سال ۱۲۴۰ میلادی، توسط کوی کانبورو ساخته شد. پئول که پس از شکست امادو لوبو قدرت را در این شهر در دست گرفت حکم تخریب این مسجد را در سال ۱۸۳۴ میلادی صادر کرد. وی ساختمان اولیه این مسجد را که روی ویرانه های یک قصر ساخته شده بود تجملاتی می دانست. تنها بخش ساختمان اولیه که تا امروز نیز باقی مانده است مربوط به آرامگاه رهبران محلی است. در سال ۱۸۹۶ میلادی این مسجد به طور کامل مرمت و باز سازی شد. اما شکل کنونی این مسجد در سال ۱۹۰۶ میلادی به وجود آمد که برخی آن را ۱۹۰۷ و برخی ۱۹۰۹ زمانی که آفریقای غربی مستعمره ی فرانسه بود، می دانند.
سیم کشی برق و تجهیزات الکترونیک آن بعدها به این مسجد و سایر مساجد مالی اضافه شد. دیوارهای این مسجد از خشت خام ساخته شده و با لایه نازکی از گل پوشانده شده اند تا شکل ظاهری آن یکدست به نظر برسد. دیوارهای آن بین ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر ضخامت دارند، اما ضخامت آن به طور کلی به بلندی دیوار ارتباط دارد. بخشهای پایین دیوار ضخیم تر ساخته شده است چرا که پایه آن باید توانایی نگهداری وزن دیوار را داشته باشد. در ساخت دیوار ها از چوب درخت نخل نیز استفاده شده است، تا از ترک خوردن آن بر اثر تغییرات آب و هوایی و رطوبت جلوگیری کند. یکی از ویژگیهای این دیوار عایق بودن آن برای حفظ گرمای روز است تا شب هنگام مسجد را گرم نگاه دارد.
این مسجد دارای سه مناره جعبه مانند و بلند است که از روی دیوار اصلی بلند شده است. هر مناره از پلکانی برخوردار است که آن را به سقف می رساند و بلندای هر کدام از آنها شکل مخروطی دارد که برای ساخت آن از با تخم شترمرغ استفاده شده است. نیمی از این مسجد با سقف پوشانده شده و نیم دیگر در هوای باز قرار دارد. سقف این مسجد با ۹۰ ستون چوبی نگاه داشته شده است.

تمام مردم جنه، از طریق برگزاری جشن سالیانه منحصر به فردی در حفظ و نگهداری این مسجد نقش آفرینی می کنند. این جشن دربرگیرنده ی فعالیتهای فرهنگی است، ولی هدف اصلی آن ترمیم و نگهداری مسجد است که برای ترمیم و مرمت آن مسابقه ای نیز ترتیب می دهند. مسابقه ای که تمام زنان، مردان، جوانان و کهنسالان جامعه در آن شرکت دارند.

چاه چاند بائوری، هند

Chand Baori, India

چاه چاند بائوری، واقع در روستای کوچک ابهنری هند ، یکی از قدیمی ترین و عمیق ترین راه پله ها در جهان است. بنایی عظیم و غول پیکر، شبیه به یک هرم وارونه، که تا عمق ۱۰۰ فوت زیر زمین ادامه دارد. این بنا دارای سه دیوار است که ۳۵۰۰ پله ی باریک و مرتب به طور کاملا متقارن در دو طرف آن ساخته شده است، که منجر به پایین رفتن و رسیدن به یک دریاچه کوچک سبز رنگ می شود. دانشمندان هنوز در حال تعیین قدمت این بنا هستند که آیا چاه چله ای بین قرن نهم و یازدهم ساخته شده است و یا ۶۰۰ سال قبل از عصر ما.

این چاه که در روستای ابهنری در استان راجستان هندوستان قرار دارد، حدود هزار سال پیش ساخته شده است. علت ساختن این چاه به این شکل مبارزه با مشکلات کم آبی بوده که در این منطقه وجود داشته است. اهالی روستای ابهنری مجبور بودند چاه های بسیار بسیار عمیقی حفر کنند و از آن ها آب بیرون بکشند، اما گاهی اوقات عمق زیاد برخی از این چاه ها، باعث به خطر افتادن جان چاه کن ها می شد. به هر حال باید راه حلی برای این کار ایجاد می کردند که البته در آن زمان، ذهنشان هم به خوبی کار کرد و چاه پله ای را ایجاد کردند! مردم این منطقه برای برداشت آب مجبور بوده اند یک ارتفاع ۳۱ متری را از این پله ها که جمع آن ۳۵۰۰ پله است پایین بیایند و آب برداشت کنند. علاوه بر پله ای بودن این چاه که آن را خاص کرده می توان گفت که، مدل معماری این چاه در هزاران سال پیش نشان از اصالت هنر در هندوستان داشته است. در مقابل این چاه عجیب یک معبد قرار دارد که مربوط به سال ۸۰۰ میلادی است و هنوز هم پا بر جاست. این محل و چاه دارای فواره های جالبی است و سکانس هایی از برخی فیلم ها در این مکان، فیلم برداری شده است که نشان از اهمیت این چاه برای مردم هند است.

کاخ پارلمان رومانی

Palace of the Parliament, Romania

کاخ پارلمان رومانی، یکی از محبوب ترین نشانه ها و لند مارک ها در بخارست است. این کاخ زمانی که رومانی هنوز جمهوری سوسیالیستی بود و در زمان فرمانروایی دیکتاتور کمونیست نیکولای چائوشسکو با نام «کاخ مردم» ساخته شد. کاخ پارلمان رومانی، بزرگترین و گران ترین ساختمان اداری غیرنظامی در جهان به شمار می رود. این شگفتی نئوکلاسیک دارای ۱۲ طبقه (با هشت طبقه زیرزمینی اضافی)، و ۳۱۰۰ اتاق است که فضای ۳۳۰٫۰۰۰ متر مربع را پوشش می دهد.
فرشی که در سرای اتحاد کاخ پهن شده حدود ۱.۵ تن وزن دارد و مساحت کل فرش های کاخ بالغ بر ۲۲۰۰۰۰ مترمربع است . همچنین در این ساختمان عظیم ۳۵۰۰ تن کریستال و یک میلیون متر مکعب مرمر به کار رفته است.امروز در کاخ مردم علاوه بر پارلمان دموکراتیک رومانی، موزه هنر مدرن نیز بر پاست اما همچنان ۷۰% فضا بلااستفاده مانده است.

کاخ پارلمان رومانی بزرگترین و زیباترین ساختمان در قلب شهر بخارست است، که بر روی تپه‌ای که تاریخی‌ترین و زیباترین بخش بخارست نیز بوده، ساخته‌شده است. این کاخ بعد از پنتاگون، بزرگترین ساختمان اداری دنیا محسوب می‌شود که لقب سنگین ترین ساختمان اداری دنیا و گران‌ قیمت‌ ترین ساختمان اداری دنیا را نیز به آن داده اند. امروزه کاخ پارلمان میزبان مجلس نمایندگان رومانی و مجلس سنای این کشور است.

جرقه‌های اولیه ی ساخت کاخ هنگامی زده شد که نیکلای چائوشسکو، دیکتاتوری که بر جمهوری سوسیالیستی رومانی حکومت می‌کرد، در دهه ی هشتم قرن بیستم، تصمیم گرفت با ساخت چندین بنای عظیم، قدرت و توانگری رومانی سوسیالیستی را به رخ جهانیان بکشد؛ کاخ پارلمان که نام “خانه‌ی مردم” را برایش انتخاب کرده بودند بزرگترین بخش این پروژه بود. نام این قصر بعد از انقلاب رومانی به کاخ پارلمان تغییر یافت.

ساخت کاخ بصورت رسمی در سال ۱۹۸۴ آغاز شد و تا انقلاب رومانی در دسامبر سال ۱۹۸۹ تقریباً به اتمام رسید، البته در آن روزها هنوز دکوراسیون داخلی تکمیل نشده بود. برای ساخت این قصر مجلل تپه‌ای در مرکز شهر انتخاب شد که میزبان تاریخی‌ترین و زیباترین ساختمان‌های بخارست بود. برای آغاز ساخت این پروژه هجده کلیسای ارتودوکس، شش کنیسه یهودی، سه کلیسای پروتستان و سی هزار واحد مسکونی با خاک یکسان شدند که ارزش معنوی آن‌ها بیشتر از ۳ میلیارد یورویی بود که صرف ساخت این بنای شوم شد. شرایط سخت مردم رومانی با آغاز به ساخت این کاخ، سخت‌تر شد. دیکتاتور کمونیست برای تأمین هزینه‌ی جاه‌طلبی‌های تمام‌ نشدنی‌اش، محدودیت‌های بی‌سابقه‌ای را به مردم کشورش تحمیل کرد و شاید سیاه‌ترین دوران تاریخ رومانی را رقم زد. بیشتر بودجه‌ی کشور در آن روزها صرف تسویه بدهی‌ها و تأمین هزینه‌های ساخت این بنا می‌شد، درحالیکه مردم رومانی در خارج از دیوارهای کاخ، با سرما و گرسنگی دست‌وپنجه نرم می‌کردند.

این میراث تلخ دوران کمونیسم، نماد کاملی از رنج‌هایی است که مردم رومانی در روزهای تاریک و سیاه حکومت چائوشسکو متحمل شدند. این بنا، یکی از جاذبه‌های اصلی گردشگری بخارست و رومانی محسوب می‌شود.

پل موستار (پل قدیمی)، بوسنی و هرزگوین

Stari Most (The Old Bridge), Bosnia-Herzegovina

این پل عابر پیاده بر روی رودخانه نارنتا در شهرستان موستار یک کپی مدرن از پل باستانی است که توسط نیروهای کروات بوسنی در سال ۱۹۹۳ تخریب گردیده است. پل موستار در سال ۲۰۰۵ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
یکی از تفریحات توریستی سنتی بانجی جامپییگ یا همان پرش از ارتفاع با طناب است که به داخل آب سرد رودخانه نارنتا می پرند. (سقوط آزاد تضمین شده از ارتفاع ۲۴-۳۰ متر)

پل موستار، پلی تاریخی در شهر موستار و یکی از معروف ترین پل های قوسی در بوسنی هرزگوین است. این پل تاریخی توسط یکی از شاگردان معمار سنان به نام (معمار خیر الدین) طراحی و در سال ۱۵۶۶ میلادی توسط امپراتوری عثمانی به روی رودخانه ی نارنتا ساخته شد. این پل دارای ۴ متر عرض، ۳۰ متر طول و ۲۰ متر ارتفاع نسبت به سطح آب رودخانه بود، و ۲ برج در دو طرف شرقی و غربی پل احداث شده بودند. پل قدیمی موستار که در فهرست میراث فرهنگی جهانی یونسکو ثبت شده است، در طول قرن‌ها از جنگ‌های بسیاری جان سالم به در برده بود، hما در سال ۱۹۹۳ میلادی بر اثر آتش توپخانه d کروات‌ها ویران شد. هزینه احداث دوباره پل قدیمی موستار ۱۲ میلیون یورو بود. در مراسم بازگشایی پل قدیمی موستار بیش از ۲۰۰ نفر از چهره‌های برجسته جهان از ۵۲ کشور به شهر موستار در جنوب بوسنی آمده بودند تا شاهد احیای دوباره ی نماد تنوع فرهنگی و قومی بوسنی باشند. بازسازی به همان شکل اصلی این پل دارای پیامی مهم برای جهانیان است. این پل منحصر به ‌فرد نه تنها دو سوی شهر را در دو طرف رود نارنتا به هم مرتبط می‌سازد، بلکه فرهنگ‌های گوناگون را نیز به هم پیوند می دهد.

قلعه ای در هند

Kumbhalgarh Fort, India

این قلعه که توسط دیوار منحصر به فردی به طول ۳۶ کیلومتر احاطه شده است، در دوران باستان به عنوان “نگهبان مرگ” یا “چشم میوار” معروف بوده است. ارتفاع این دیوار در بعضی از نقاط به ۸ متر می رسد. ساخت این بنا به قرن پانزدهم تا شانزدهم بر می گردد. با وجود تمام جنگ هایی که در طول دوره های مختلف رخ داده است، دیوار بزرگ هند، نه تسلیم دشمن شده و نه از خود ضعفی نشان داده است.

قلعه Kumbhalgarh، قلعه میوار در محدوده غربی تپه های آراوالی است، که در منطقه ی راجسامن در نزدیکی شهر اودی‌پور در ایالت راجستان در غرب هند واقع شده است. این یک میراث جهانی در قلعه های تپه ای راجستان است که در طول دوران، از قرن ۱۵ توسط Rana Kumbha و Kumbhalgarh ساخته شده است و همچنین زادگاه Maharana Pratap، شاه بزرگ و جنگجوی میوار نیز می باشد. در حال حاضر  بازدید از این قلعه برای عموم آزاد است و هر شب برای چند دقیقه به طور چشمگیری روشن می شود. Kumbalgarh در ۸۲ کیلومتری شمال غربی اودی پور واقع شده است. این قلعه، مهم ترین قلعه در میوار پس از چیتور گاه می باشد. در سال ۲۰۱۳، در سی و هفتمین جلسه ی کمیته میراث جهانی که در پنوم پن، کامبوج، قلعه Kumbhalgarh برگزار شد، این قلعه همراه با پنج قلعه ی دیگر از راجستان، به عنوان یک میراث جهانی یونسکو در زیر گروه قلعه تپه های راجستان اعلام شد. این قلعه با یک دیوار با بیش از ۳۸ کیلومتر طول، دارای دومین طولانی ترین دیوار در جهان پس از دیوار بزرگ چین و همچنین دومین قلعه ی بزرگ در راجستان پس از قلعه چیتور گاه است.

قلعه چیتورگاه، بزرگ ترین قلعه ی کشور هند می باشد.

قلعه چیتورگاه، بزرگترین قلعه هند، یک قلعه ی باستانی در ایالت راجستان واقع در شمال غرب هند است. قلعه ی چیتور، روزگاری پایتخت حکومت باستانی میوار بوده است. چیتورگاه در جنوب استان راجستان، ۱۱۲ کیلومتری شهر اجمیر و در نیمه ی راه دهلی و بمبئی در بزرگراه ملی ۸ هند قرار گرفته است. این دژ مستحکم و تاریخی در فضایی به وسعت بیش از ۲۸۰ هکتار در بالای دشت و شهر چیتور می باشد که از زیبایی های خاصی برخوردار است و به همین دلیل گردشگران بسیاری از سراسر جهان به سمت خود می کشاند. در میان قلعه یک برج هشت طبقه وجود دارد که به آن قلعه پیروزی می گویند.

مسجد شیخ لطف الله، ایران

Sheikh Lotfollah Mosque, Iran

مسجد شیخ لطف الله در اصفهان، یک شاهکار معماری ایرانی در دوره صفوی می باشد که در بین سال های ۱۶۰۲ و ۱۶۱۹ میلادی ساخته شده است. این ساختمان زیبا و در عین حال عجیب به دلایل مختلفی ساخته شده است. این مسجد به علت اینکه نه مناره دارد و نه دارای شبستان ورودی (حیاط) است و همچنین ورودی آن نیز پله می‌خورد، مشابه سایر مساجد نیست. عدم وجود شبستان و صحن ورودی را به مقتضیات تقارنی میدان نقش جهان و قرار گرفتن مسجد رو به روی عمارت عالی‌قاپو، نسبت داده اند. مسجد شیخ لطف الله برای استفاده عموم در نظر گرفته شده بود و بیشتر به عنوان محل عبادت زنان شاه نیز بوده است.

قطعا شما نیز، وقتی نامی از ایران در مقاله عجایب هفتگانه ی نا شناخته جهان می شنوید دوست دارید اطلاعات کامل تر و جامع تری از آن مکان، نسبت به دیگر موارد مذکور داشته باشید. پس ادامه ی مطلب را درباره مسجد شیخ لطف الله با دقت مطالعه کنید.
مسجد شیخ لطف‌الله یکی از مساجد تاریخی و معروف شهر اصفهان و مجموعه ی تاریخی میدان نقش جهان است که در دوران صفوی ساخته شده است. این مسجد شاهکاری از معماری و کاشی‌کاری قرن یازدهم هجری است که توسط استاد محمدرضا اصفهانی از معماران پر آوازه ی آن دوره ساخته شده‌است. مسجد شیخ لطف‌الله به فرمان شاه عباس اول در مدت هجده سال و در ضلع شرقی میدان نقش جهان و مقابل عمارت عالی‌قاپو و در همسایگی مسجد شاه بنا شد.

این مسجد بر خرابه‌های مسجدی که قبلاً در آن محل بوده است، ساخته شد و به نام یکی از علمای بزرگ عصر صفوی به نام شیخ لطف‌الله جبل‌عاملی، نامگذاری شد. شیخ لطف‌الله یکی از علمای بزرگ دوره صفوی و از اهالی جبل عامل لبنان بود که مانند شیخ بهایی و برخی علمای دیگر توسط شاه عباس از لبنان به ایران مهاجرت کرده و ابتدا در مشهد، قزوین و پس از آن در اصفهان ساکن شدند. از آنجا که حکومت صفوی، حکومتی مذهبی بود و به اسلام و به خصوص مذهب تشیع بسیار اهمیت می‌داد، علمای آن را نیز مورد تکریم و احترام قرار می داد. از طرفی، شیخ لطف‌الله پدر زن شاه عباس نیز بود و به همین دلایل، در محل زندگی شیخ، مسجد و مدرسه‌ای به نام او ساخته شد که در آن به تدریس دروس فقهی و جلسات دینی اشتغال داشت. شیخ بنا به استفتای خود که برگزاری نماز جمعه در غیاب امام زمان را مجاز می‌شمرد، به اقامه نماز جمعه در این مسجد می‌پرداخت و مقلدانش نیز به او اقتدا می‌نمودند.

تزئینات کاشی‌کاری مسجد شیخ لطف‌الله در داخل، از ازاره ها به بالا همه از کاشی‌های معرق پوشیده شده است. شماری از کاشی کاری‌های معرق درون و بیرون گنبد و کتیبه‌های خط ثلث آن به خط علی‌رضا تبریزی عباسی است. سبک معماری این بنا به شیوه ی اصفهانی است. جلو خان مسجد با عقب‌نشینی از بدنه ی شرقی میدان آغاز می‌شود. بعد از عبور از چهار پله به محوطه سر در می‌رسیم. قسمت پایینی دیوارهای این محوطه با سنگ مرمر زرد پوشیده شده‌است.

درب ورودی مسجد به صورت دو لنگه‌است که از چوب چنار یک‌پارچه ساخته شده‌ و پس از گذشت چهارصد سال هنوز پابرجا است. در جلوی مسجد حوض ۸ ضلعی زیبایی قرار داشته که در سال‌های ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۸ شمسی برداشته شده‌است. در این زمان پوشش کف گنبدخانه از جنس گچ بوده و پنجره‌های چوبی منصوب در آن روشنایی زیرزمین را تأمین می‌کرده‌است.

به توصیه آرتور پوپ، در اواسط دهه ۱۹۲۰ میلادی، رضاشاه دستور به بازسازی و مرمت کلی مسجد شیخ لطف‌الله داد.

قلعه دراور، پاکستان

Derawar Fort, Pakistan

قلعه دراور، در منطقه بهاولپور در بیابان چولستان و در ایالت پنجاب واقع شده است. قلعه دراور، بنایی ماندگار و تاریخی با ساختار مربعی شکل که در سال ۱۷۳۳ میلادی ساخته شده است. این قلعه شامل ۴۰ سنگر یا دژ متحیرکننده‌ است که از دل کویر سر بر آورده‌اند و باعث افزایش شکوه بیابان های پاکستان شده اند. دیوار های قلعه به شکل دایره هایی با محیط ۱۵۰۰ متر و ارتفاع ۳۰ متر می باشد. حتی شهروندان محلی نیز به ندرت از وجود قلعه دراور آگاه هستند، چه برسد به گردش گران و توریست ها.

امیدوارم از مطالعه ی این مقاله لذت برده باشید و اطلاعات اون براتون مفید و جذاب بوده باشه.